Zondagslied, waarvan de eerste drie strofen het slot van psalm 44 (exsurge) berijmen en de laatste twee strofen de introitus van Invocabit uit psalm 91 reeds aanheffen. De vierde strofe zinspeelt op epistel en evangelie.
tekst: Willem Barnard, De Tale Kanaäns (Amsterdam/Hilversum: Uitgeversmaatschappij Holland/Uitgeverij Paul Brand N.V., 1963), 20-21
muziek: Henk Vogel, 2018.
afbeelding: Pieter Bruegel de Oude, Landschap met de gelijkenis van de zaaier, 1557
Ons lichaam juicht niet tot uw lof,
ons leven buigt zich in het stof;
daarom, waak op, treed in het licht
en openbaar uw aangezicht!
Want Gij alleen, ja Gij zijt goed,
een God die grote dingen doet.
Gij zult toch in de hemel niet
vergeten al het aards verdriet?
Wij gaan ten onder als een zaad
dat Gij ter aarde vallen laat
opdat het stierf en vruchten droeg,
want uw genade is genoeg.
‘Hij roept tot Mij, hij roept tot Mij,
Ik hoor hem aan en maak hem vrij,
zijn hulpgeschrei word Ik niet moe,
Ik deel hem tijd van leven toe.’
Wie in de hoede van de Heer
zijn ziel beveelt en legt zich neer
zal in de schut en schaduw van
de Almacht Gods ter ruste gaan.
Henk Vogel 