Zondagslied en leerdicht, naar vorm en thematiek gemunt op Morgenglanz der Ewigkeit.
tekst: Willem Barnard, De Tale Kanaäns (Amsterdam/Hilversum: Uitgeversmaatschappij Holland/Uitgeverij Paul Brand N.V., 1963), 29-30.
muziek: Henk Vogel, 2018.
afbeelding: Theophanes de Griek, Transfiguratie, Spaso-Preobrazhensky-kathedraal in Pereslavl-Zalessky, 15 eeuw.
Want het licht der eeuwigheid
is voor ons gezicht verborgen:
Gij in uw barmhartigheid
geeft ons daglicht elke morgen
en wij leven op gezag
dag aan dag.
Midden in de wereldtijd,
in het heilig Evangelie,
staat Gij in uw heerlijkheid
schoon en blinkend als een lelie,
zelfs geen koning Salomo
straalde zo.
Davids Zoon en Zoon van God:
deze zal Messias heten,
ons bevrijden uit de dood
naar de Wet en de Profeten.
Mozes en Elia gaan
naast Hem staan.
Alle eng’len loven Hem,
want Hij zal de tocht volbrengen
in de stad Jeruzalem
en het vuur zal Hem verzengen
en de duisternis als steen
om Hem heen.
Ach, uw lieve christenheid
weet niet beter dan te dromen
van een tempel in de tijd,
onderdak en onderkomen,
maar het ware Israël
weet: vaarwel.
Want het duister sluit zich weer
en wij zijn alleen gelaten,
mens tot mens met onze Heer.
Christus wandelt in de straten
en de armen zoekt Hij op,
arm als Job.
Zonder uitzicht op de troon,
slechts het Woord in onze oren:
‘Dit is mijn geliefde Zoon,
hoor Hem, Hij is uitverkoren,’
gaan wij mee door de woestijn,
’t moest zo zijn.
Maar met zijn verzekering:
‘Heel dit ondermaanse leven
voer ik tot verheerlijking,
de vergeefsheid is vergeven,
alle dagen zevenmaal
zevenmaal.’
Als het eenmaal Pasen is
heeft de aarde Hem voor ogen
die de Eerst’ en Laatste is
en zij looft Hem opgetogen,
want de uittocht is volbracht
uit de nacht.
Henk Vogel 